ചന്ദ്രയാന്‍ ദൗത്യം: എന്തുകൊണ്ട് ചന്ദ്രോപരിതലത്തില്‍ സോഫ്റ്റ് ലാന്‍ഡിങ് അത്ര എളുപ്പമല്ല?

ന്യൂഡല്‍ഹി: ഇന്ത്യയുടെ ചാന്ദ്ര പര്യവേക്ഷണ ദൗത്യമായ ചന്ദ്രയാന്‍ 3 വിക്ഷേപിച്ച് ചന്ദ്രനില്‍ സോഫ്റ്റ് ലാന്‍ഡിംഗിന് ശ്രമിക്കുകയാണ് ഐഎസ്ആര്‍ഒ. ആന്ധ്രാപ്രദേശിലെ ശ്രീഹരിക്കോട്ടയിലെ സതീഷ് ധവാന്‍ ബഹിരാകാശ കേന്ദ്രത്തില്‍ നിന്നുള്ള വിക്ഷേപണം വിജയകരമെന്ന് ഐഎസ്ആര്‍ഒ അറിയിച്ചു.

ചന്ദ്രനില്‍ സോഫ്റ്റ് ലാന്‍ഡിങ് വിജയിച്ചാല്‍ ഈ നേട്ടം കൈവരിക്കുന്ന ലോകത്തിലെ നാലാമത്തെ രാജ്യമായി ഇന്ത്യ മാറും. ചന്ദ്രയാന്‍ 3 ദൗത്യത്തിന്റെ ആദ്യ ഭാഗം, ഓഗസ്റ്റ് 23 നാണ് ഷെഡ്യൂള്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഐഎസ്ആര്‍ഒയുടെ ഹെവി ലിഫ്റ്റ് എല്‍വിഎം 3 റോക്കറ്റാണ് ചന്ദ്രയാന്‍ 3 ബഹിരാകാശ പേടകത്തെ വിക്ഷേപിക്കുന്നത്.

മനുഷ്യന്‍ ആദ്യമായി ചന്ദ്രനില്‍ ഇറങ്ങി 50 വര്‍ഷം പിന്നിട്ടിട്ടും ഈ ദൗത്യം ഇപ്പോഴും ബുദ്ധിമുട്ടേറിയതാണ്. 2019 സെപ്റ്റംബറില്‍ വിക്രം ലാന്‍ഡര്‍ ചന്ദ്രോപരിതലത്തില്‍ പതിച്ചതോടെ ഇന്ത്യയുടെ ചന്ദ്രയാന്‍-2 ദൗത്യം പരാജയപ്പെട്ടിരുന്നു. ആ വര്‍ഷം ആദ്യം, ഇസ്രായേല്‍ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ബെറെഷീറ്റ് ദൗത്യത്തിനും സമാനമായി പരാജയപ്പെട്ടു. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അതിവേഗം മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയ ജാപ്പനീസ് ഹകുട്ടോ-ആര്‍ ദൗത്യവും ഈ വര്‍ഷം ഏപ്രിലില്‍ ചന്ദ്രനില്‍ സോഫ്റ്റ് ലാന്‍ഡിംഗ് പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നതില്‍ പരാജയപ്പെട്ടു.

ചന്ദ്രോപരിതലത്തില്‍ തൊടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് പരാജയപ്പെട്ട നിരവധി ദൗത്യങ്ങളില്‍ ചിലത് മാത്രമാണിവ. 1960-കളില്‍, അമേരിക്കയുടെയും സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെയും ബഹിരാകാശ പേടകം ലാന്‍ഡിങ്ങിന് മുമ്പ് തകന്നു, എന്നാല്‍ ചൈന തങ്ങളുടെ ആദ്യ ശ്രമത്തില്‍ തന്നെ
ചന്ദ്രനില്‍ സോഫ്റ്റ് ലാന്‍ഡിംഗ് പൂര്‍ത്തിയാക്കി. 2013-ല്‍ ചേഞ്ച് 5 ദൗത്യത്തിലൂടെ ആയിരുന്നു അത്.

ചന്ദ്രനില്‍ ഇറങ്ങുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതിന് വളരെ മുമ്പുതന്നെ, അവിടെ എങ്ങനെ എത്തിച്ചേരാമെന്ന് നിങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട്. ശരാശരി, ചന്ദ്രന്‍ നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തില്‍ നിന്ന് ഏകദേശം 3,84,400 കിലോമീറ്റര്‍ അകലെയാണ്, പേടകം സഞ്ചരിക്കുന്ന പാതയെ ആശ്രയിച്ച്, ആ ദൂരം വളരെ കൂടുതലായിരിക്കും. ദീര്‍ഘവും നീണ്ടതുമായ ഈ യാത്രയില്‍ എവിടെയും പരാജയം സംഭവിക്കാം.

ലാന്‍ഡിംഗ് കൂടാതെ ചന്ദ്രനില്‍ സഞ്ചരിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ദൗത്യങ്ങള്‍ക്ക് പോലും ഇത് ബാധകമാണ്. പേടകത്തിന്റെ പ്രൊപ്പല്‍ഷന്‍ സിസ്റ്റത്തിലെ പരാജയം ചന്ദ്രന്റെ ഭ്രമണപഥത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാന്‍ കഴിയാത്തതിനാല്‍ നാസയ്ക്ക് ചാന്ദ്ര ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റ് ദൗത്യം അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നു.

ആര്‍ട്ടെമിസ് 1 ദൗത്യത്തിന് ശേഷം നാസയുടെ ഓറിയോണ്‍ പോലെ നമ്മുടെ ഗ്രഹത്തിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന ബഹിരാകാശ പേടകത്തിന്, സുരക്ഷിതമായി തൊടുന്നതിന് മുമ്പ് വേഗത കുറയ്ക്കാന്‍ ആവശ്യമായ ഘര്‍ഷണം നല്‍കുന്ന ഭൂമിയുടെ കട്ടിയുള്ള അന്തരീക്ഷത്തെ ആശ്രയിക്കാന്‍ കഴിയും. എന്നാല്‍ ചന്ദ്രനിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ബഹിരാകാശ പേടകങ്ങള്‍ക്ക് അതിന്റെ വളരെ നേര്‍ത്ത അന്തരീക്ഷം കാരണം അത് എളുപ്പമല്ല.

അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തില്‍, ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകത്തിന്റെ വേഗത കുറയ്ക്കാന്‍ അതിന്റെ പ്രൊപ്പല്‍ഷന്‍ സിസ്റ്റം മാത്രമാണ്. ഇതിനര്‍ത്ഥം, സുരക്ഷിതമായ ലാന്‍ഡിംഗ് നടത്താന്‍ വേണ്ടത്ര വേഗത കുറയ്ക്കാന്‍ മതിയായ ഇന്ധനം വഹിക്കേണ്ടി വരും എന്നാണ്. എന്നാല്‍ കൂടുതല്‍ ഇന്ധനം വഹിക്കുക എന്നതിനര്‍ത്ഥം ബഹിരാകാശ പേടകത്തിന് കൂടുതല്‍ ഭാരമുണ്ടാകുമെന്നാണ്.

ചന്ദ്രനില്‍ നാവിഗേറ്റ് ചെയ്യുന്നത്

ചന്ദ്രനില്‍ ജിപിഎസ് ഇല്ലെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ബഹിരാകാശ പേടകത്തിന് ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥലത്ത് ലാന്‍ഡ് ചെയ്യാന്‍ ഉപഗ്രഹങ്ങളുടെ ശൃംഖലയെ ആശ്രയിക്കാന്‍ കഴിയില്ല, കാരണം അത് ചന്ദ്രനില്‍ നിലവിലില്ല. ഇതിനര്‍ത്ഥം ഓണ്‍ബോര്‍ഡ് കമ്പ്യൂട്ടറുകള്‍ ചന്ദ്രനില്‍ കൃത്യമായി ഇറങ്ങുന്നതിന് പെട്ടെന്നുള്ള കണക്കുകൂട്ടലുകളും തീരുമാനങ്ങളും എടുക്കേണ്ടിവരും എന്നാണ്.

നേച്ചര്‍ ജേണലിലെ ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ട് അനുസരിച്ച്, ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം നിര്‍ണായകമായ അവസാനത്തെ ഏതാനും കിലോമീറ്ററുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ഇത് വളരെ സങ്കീര്‍ണമാകുന്നു. ആ സമയത്ത്, ബോര്‍ഡിലുള്ള കമ്പ്യൂട്ടറുകള്‍ അവസാന നിമിഷം
സ്വയം വേഗത്തില്‍ പ്രതികരിക്കേണ്ടിവരും. ഉദാഹരണത്തിന്, പ്രൊപ്പല്‍ഷന്‍ സംവിധാനങ്ങളില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്ന വലിയ അളവിലുള്ള പൊടി കാരണം സെന്‍സറുകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനത്തെ ബാധിക്കാം. ഗര്‍ത്തങ്ങളും പാറക്കല്ലുകളും നിറഞ്ഞ അസമമായ പ്രതലമാണ് ചന്ദ്രനുള്ളത് എന്നത് ഇത് കൂടുതല്‍ ദുഷ്‌കരമാക്കുന്നു. ലാന്‍ഡ് ചെയ്യുന്നത് ദൗത്യത്തിന് വിനാശകരമായി മാറിയേക്കാം.