ന്യൂഡൽഹി: തൊഴിൽ നിയമങ്ങൾ പരിഷ്കരിച്ച സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ശരാശരി പ്ലാന്റുകളുടെ വലിപ്പം വർധിച്ചതായും ഉൽപ്പാദനമേഖലയിൽ കൂടുതൽ തൊഴിലവസരങ്ങളുണ്ടായതായും കണ്ടെത്തൽ. കേന്ദ്ര തൊഴിൽ മന്ത്രാലയത്തിന് കീഴിലുള്ള ഒരു വിദഗ്‌ധ സംഘത്തിന്റെ പഠനത്തിലാണ് കണ്ടെത്തൽ. എന്നാൽ, വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ വ്യവസായവൽക്കരണത്തിനനുസരിച്ചും വ്യവസായങ്ങളുടെ സ്വഭാവത്തിന് അനുസരിച്ചും ഇതിൽ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്.
പ്രധാനമായും മൂന്ന് പരിഷ്കാരങ്ങളാണ് വി വി ഗിരി നാഷണൽ ലേബർ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് നടത്തിയ പഠനത്തിൽ കണ്ടെത്തിയത് i) അടച്ചുപൂട്ടാൻ സർക്കാരിന്റെ അനുമതി തേടുന്നത് ഒഴിവാക്കുന്നതിന് തൊഴിലാളികളുടെ പരിധി 100 ൽ നിന്ന് 300 ആയി ഉയർത്തുക, ii) വൈദ്യുതി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഇടങ്ങളിൽ ഫാക്ടറി നിയമപ്രകാരമുള്ള പരിധി 10 ൽ നിന്ന് 20 ആയി വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും വൈദ്യുതി ഉപയോഗിക്കാത്തിടത്ത് 20 മുതൽ 40 വരെ വർധിപ്പിക്കുക iii) ടെക്സ്റ്റൈൽസ്, വസ്ത്ര മേഖലകളിൽ നിശ്ചിത കാലയളവിലെ തൊഴിലവസരങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നു.
സംസ്ഥാനങ്ങളെ മൂന്നായി തിരിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു പഠനം. ആദ്യത്തേതിൽ, 2014-15 വർഷത്തിൽ ആദ്യകാല നീക്കങ്ങൾ നടത്തിയ രാജസ്ഥാൻ, ആന്ധ്രാപ്രദേശ്, മഹാരാഷ്ട്ര എന്നിവ, രണ്ടാമത്തേതിൽ, 2017 നും 2020 നും ഇടയിലും തുടങ്ങിയവ, അതായത് ഉത്തർപ്രദേശ്, ജാർഖണ്ഡ് തുടങ്ങിയ സംസ്ഥാനങ്ങൾ, മൂന്നാമതായി ഒരു പരിഷ്കാരവും നടത്താത്ത തമിഴ്നാട് പോലയുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളുമായിരുന്നു.
ഈ സംസ്ഥാനങ്ങളിലുടനീളം കാലക്രമേണയുണ്ടായ മാറ്റങ്ങൾ വ്യത്യസ്‍തമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, രാജസ്ഥാൻ 2014ൽ തൊഴിലാളികളുടെ പരിധി ഉയർത്തി ഭേദഗതികൾ വരുത്തിയെങ്കിലും, 2017ൽ തൊഴിൽ നിയമങ്ങൾ ഭേദഗതി ചെയ്ത ജാർഖണ്ഡിനെ അപേക്ഷിച്ച് 2017 വരെ രാജസ്ഥാനിൽ കാര്യമായ സ്വാധീനം ദൃശ്യമായില്ല. എന്നാൽ തൊഴിൽ നിയമങ്ങൾ ഭേദഗതി ചെയ്യാത്ത തമിഴ്‌നാടുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ മഹാരാഷ്ട്രയിൽ തൊഴിൽ ദിനങ്ങളിലും പ്ലാനുകളുടെ വലിപ്പത്തിലും ഭേദഗതി നടപ്പാക്കി ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ കാര്യമായ മാറ്റങ്ങൾ ദൃശ്യമായി.
സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ വ്യാവസായികവൽക്കരണത്തിന്റെ നിലവാരമാണ് ഈ വൈവിധ്യത്തിന് കാരണമെന്ന് പഠനം പറയുന്നു. ഉൽപ്പാദന മേഖലയുടെ വളർച്ചയ്ക്ക് ആവശ്യമായ അന്തരീക്ഷം ഉള്ളിടങ്ങളിൽ വേഗത്തിൽ ഫലമുണ്ടാകും. “തൊഴിൽ പരിഷ്കരണം മൊത്തത്തിലുള്ള നയ മിശ്രിതത്തിലെ ഒരു ഘടകം മാത്രമാണെന്നാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അതിന്റെ ഫലങ്ങൾ ഉടൻ ദൃശ്യമാവണമെങ്കിൽ മറ്റു ഘടകങ്ങൾ കൂടി വേണം,” എന്ന് റിപ്പോർട്ട് പറയുന്നു. എന്നാൽ കാര്യമായ ഫലങ്ങൾ ദൃശ്യമാകാത്തത് ഭേദഗതിയുടെ പോരായ്മയായി അടിവരയിടാനാവില്ലെന്നും അതിൽ പറയുന്നു.
തൊഴിലുകൾ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം,2004-05 നും 2018-19 നും ഇടയിൽ എല്ലാ സംസ്ഥാനങ്ങളിലും സ്ഥിരമായ വർധനവ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. മഹാരാഷ്ട്ര, രാജസ്ഥാൻ, ആന്ധ്രാപ്രദേശ്, ഉത്തർപ്രദേശ് എന്നീ നാല് സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ 2004-05 മുതൽ 2011-12 വരെ തൊഴിലവസരങ്ങളിൽ വലിയ വർധനവ് ഉണ്ടായി. മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളായ തമിഴ്നാട്, രാജസ്ഥാൻ, മഹാരാഷ്ട്ര, ജാർഖണ്ഡ് എന്നിവയിൽ 2011-12 മുതൽ 2018-19 വരെയാണ് വലിയ വർദ്ധനവ് രേഖപ്പെടുത്തിയത്. അതേസമയം, ആന്ധ്രാപ്രദേശ് (നേരത്തെ ഭേദഗതി നടത്തി), ഉത്തർപ്രദേശ് (വളരെ വൈകി 2020ൽ ഭേദഗതി വരുത്തി), എന്നിവിടങ്ങളിൽ 2011-12 നും 2018-19 നും ഇടയിൽ തൊഴിലവസരങ്ങളിൽ നേരിയ ഇടിവ് രേഖപ്പെടുത്തി. ഇത് തൊഴിലും തൊഴിൽ നിയമങ്ങളും തമ്മിൽ യാതൊരു ബന്ധവും ഉള്ളതായി കാണിക്കുന്നില്ല.
അതേസമയം, നിർമ്മാണ മേഖലയിലെ തൊഴിൽ അവസരങ്ങളിൽ മന്ദത ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ നിർമ്മാണ മേഖലയിലെ സംഘടിത മേഖല മെച്ചപ്പെട്ടു, പരിഷ്കരണത്തിനു മുമ്പുള്ള (2010-11 മുതൽ 2014-15 വരെ) കാലയളവിലെ ഒരു ദശലക്ഷം തൊഴിലവസരങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് പരിഷ്കരണാനന്തര കാലഘട്ടത്തിൽ (2014-15 മുതൽ 2017-18 വരെ) തൊഴിലവസരങ്ങൾ 1.7 ദശലക്ഷം വർദ്ധിച്ചു.
മൂന്നൂറോ അതിലധികമോ തൊഴിലാളികളുള്ള രാജസ്ഥാനിലേയും ആന്ധ്രാപ്രദേശിലേയും യൂണിറ്റുകളിൽ വർധനവുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഈ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ തൊഴിൽ പരിഷ്കാരങ്ങൾ നടത്തിയ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ നിർമ്മാണ മേഖലയിലെ തൊഴിൽ, 10.3 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 2010-11 ൽ 40.9 ശതമാനമായിരുന്നത് 2017-18 ൽ 51.2 ശതമാനമായും പിന്നീട് യഥാക്രമം 7.1 ശതമാനമായും 10.3 ശതമാനം വർദ്ധിച്ചു. യഥാക്രമം 47.2 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 54.3 ശതമാനത്തിലെത്തി. സ്വന്തം വ്യാവസായിക തർക്ക നിയമമുള്ളതും കേന്ദ്രത്തിന്റെ ഐഡി ആക്റ്റ് നടപ്പിലാക്കാത്തതുമായ ഉത്തർപ്രദേശ് പോലുള്ള മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ 4.8 ശതമാനം പോയിന്റ് വർധന രേഖപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ മഹാരാഷ്ട്രയിൽ ഇതേ കാലയളവിൽ 4.7 ശതമാനം വർധനയാണ രേഖപ്പെടുത്തിയത്. തൊഴിൽ നിയമ ഭേദഗതികളൊന്നും നടപ്പിലാക്കാത്ത തമിഴ്‌നാട്ടിൽ, ഉൽപ്പാദന മേഖലയിലെ തൊഴിലവസരങ്ങൾ എട്ട് ശതമാനം വർധിച്ച് 47.1 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 55.1 ശതമാനമായി.
മുന്നൂറോ അതിലധികമോ തൊഴിലാളികളുള്ള വൻകിട പ്ലാന്റുകളിലെ തൊഴിൽ വിഹിതത്തിലുണ്ടായ ഈ വർധനയും 299ൽ താഴെ തൊഴിലാളികളുള്ള പ്ലാന്റുകളിലെ വിഹിതം കുറഞ്ഞതും പഠനകാലയളവിൽ സ്ഥാപനങ്ങൾ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ കൈവരിക്കുന്നതിലേക്ക് നീങ്ങുന്നതായി സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഉൽ‌പ്പന്നങ്ങളുടെ ഉൽ‌പ്പന്നങ്ങളുടെ മത്സരക്ഷമതയിലും മൊത്തത്തിലുള്ള സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലും ഇത് സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു,” റിപ്പോർട്ട് പറയുന്നു.
വൻകിട പ്ലാന്റുകളിലെ തൊഴിൽ വിഹിതത്തിലെ വർധന സംസ്ഥാനങ്ങളിലുടനീളമുള്ള ശരാശരി പ്ലാന്റ് വലുപ്പത്തിലുണ്ടായ വർധനയിലും പ്രതിഫലിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന്, എല്ലാ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെയും നിർമ്മാണ മേഖലയിലെ 50 ശതമാനത്തിലധികം തൊഴിലവസരങ്ങളും മുന്നൂറോ അതിലധികമോ ജീവനക്കാരുള്ള യൂണിറ്റുകളിലായിരുന്നു, ഈ യൂണിറ്റുകളിലെ തൊഴിൽ വിഹിതം 2010-11 മുതൽ 2014-15 വരെ 51.1 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് 55.3 ശതമാനമായി ഉയർന്നു. 2017-18 ആകുമ്പോഴേക്കും ഇത് 56.3 ശതമാനമായി. ധാരാളമായി പ്രകൃതിദത്ത ധാതുലവണങ്ങളുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളിലൊന്നായ ജാർഖണ്ഡിൽ 2010-11ൽ മുന്നൂറോ അതിലധികമോ ജീവനക്കാരുള്ള പ്ലാന്റുകളിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട മൊത്തം നിർമ്മാണ തൊഴിലിന്റെ 68 ശതമാനവും പുറത്തായിരുന്നു, അത് 2017-18 ആയപ്പോഴേക്കും 63.8 ശതമാനമായി കുറഞ്ഞു.
