ലൂണ-25 ക്രാഷ് ചന്ദ്രനിലെ ലാൻഡിങ്ങിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നതെന്ത്?

ചന്ദ്രനിൽ ബഹിരാകാശ പേടകം ഇറക്കാനുള്ള റഷ്യയുടെ ആദ്യ ശ്രമമായ ലൂണ -25, പേടകം ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ ഇടിച്ചിറങ്ങി പരാജയപ്പെട്ടതായി റഷ്യൻ ബഹിരാകാശ ഏജൻസി റോസ്‌കോസ്‌മോസ് ഞായറാഴ്ച അറിയിച്ചു. ഈ പരാജയം ചന്ദ്രനിൽ ഒരു ബഹിരാകാശ പേടകം സോഫ്റ്റ് ലാൻഡ് ചെയ്യുന്നതിനുള്ള അപകടസാധ്യതകൾ വീണ്ടും ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു.

ആറ് തവണ മനുഷ്യരെ ചന്ദ്രനിലെത്തിച്ചത് ഉൾപ്പെടെ 20-ലധികം തവണ ലാൻഡിങ്ങ് വിജയിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, സാങ്കേതികവിദ്യ ഇതുവരെ വ്യക്തമായിട്ടില്ല. അതിശയകരമെന്നു പറയട്ടെ, കഴിഞ്ഞ 10 വർഷത്തിനിടയിൽ മൂന്ന് ചൈനീസ് ലാൻഡിംഗുകൾ ഒഴികെ, ചന്ദ്രനിൽ വിജയകരമായ എല്ലാ ലാൻഡിംഗുകളും 1966 നും 1976 നും ഇടയിലുള്ള ദശകത്തിനുള്ളിലാണ് സംഭവിച്ചത്.

15 മിനിറ്റ് ഭീകരത

2019 ലെ ചന്ദ്രയാൻ -2 ദൗത്യത്തിന് മുന്നോടിയായി, അന്നത്തെ ഇന്ത്യൻ ബഹിരാകാശ ഗവേഷണ സംഘടനയുടെ (ISRO) ചെയർമാൻ കെ ശിവൻ ലാൻഡിംഗിന്റെ അവസാന ഘട്ടത്തെ “15 മിനിറ്റ് ഭീകരത” എന്ന് പരാമർശിച്ചിരുന്നു. ആ പരാമർശം ചന്ദ്രന്റെ ഭ്രമണപഥത്തിൽ നിന്ന് ചന്ദ്രന്റെ ഉപരിതലത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന സങ്കീർണ്ണതയുടെ സാരാംശം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഇത് ചന്ദ്ര ദൗത്യത്തിന്റെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഭാഗമാണ്.

കഴിഞ്ഞ നാല് വർഷങ്ങളിലായി ഇന്ത്യ, ഇസ്രായേൽ, ജപ്പാൻ, ഇപ്പോൾ റഷ്യ എന്നീ നാല് രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള സർക്കാർ, സ്വകാര്യ ബഹിരാകാശ ഏജൻസികൾ ചന്ദ്രനിൽ ബഹിരാകാശ പേടകം ഇറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടു. ഈ ദൗത്യങ്ങളിൽ ഓരോന്നിനും അവസാന ഘട്ടത്തിൽ പ്രശ്നങ്ങൾ നേരിടേണ്ടി വന്നു. ലാൻഡിംഗ് പ്രക്രിയയിൽ ചന്ദ്രന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ തകർന്നു.

ലാൻഡിങ്ങിന് മുമ്പുള്ള ഭ്രമണപഥത്തിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ ബഹിരാകാശ പേടകത്ത് സംഭവിച്ച മാറ്റം അത് ഉണ്ടാകേണ്ടതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് റോസ്‌കോസ്മോസിന്റെ പ്രസ്താവനയിൽ പറയുന്നു. എന്നിരുന്നാലും യഥാർഥത്തിൽ ലൂണ 25ന് സംഭവിച്ചതെന്താണെന്ന് വ്യക്തമായിട്ടില്ല.

മറ്റ് മൂന്നെണ്ണത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ അതായത്, ഐഎസ്ആർഒയുടെ ചന്ദ്രയാൻ-2, ഇസ്രായേലിൽ നിന്നുള്ള ബെറെഷീറ്റ്, ജപ്പാനിൽ നിന്നുള്ള ഹകുട്ടോ-ആർ - എന്നിവർക്ക് വ്യത്യസ്ത തരത്തിലുള്ള തകരാറുകൾ കാരണം ആവശ്യമുള്ള വേഗത കൈവരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. 2013-ൽ ചാങ്'ഇ-3 ഉപയോഗിച്ച് ആദ്യ ശ്രമത്തിൽ ഇറങ്ങിയ ചൈനയാണ് ഇതിൽ വ്യത്യസ്ത പുലർത്തുന്നത്. 2019-ൽ ചാങ്'ഇ-4, 2020-ൽ ചാങ്'ഇ-5 എന്ന സാമ്പിൾ റിട്ടേൺ ദൗത്യം എന്നിവയിലൂടെ ഇത് ആവർത്തിച്ചു.

പരീക്ഷിച്ച് പരാജയപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളിൽ ഇന്ത്യ മാത്രമാണ് ഇപ്പോൾ രണ്ടാമതൊരു ശ്രമം നടത്തുന്നത്. അതിന്റെ മുൻ പരാജയത്തിൽ നിന്ന് പഠിച്ച്, അത് ചന്ദ്രയാൻ -3 ൽ നിരവധി സുരക്ഷാ സവിശേഷതകൾ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു പ്രത്യേക സവിശേഷത പ്രശ്‌നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുകയാണെങ്കിൽ, മറ്റെന്തെങ്കിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് അവർ ഇത് ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

മുൻ ലാൻഡിംഗുകൾ

അരനൂറ്റാണ്ട് മുൻപ് പല അവസരങ്ങളിലും പ്രകടമാക്കിയ സാങ്കേതിക കഴിവ് ഇന്ന് ഏറ്റവും വികസിത ബഹിരാകാശ ഏജൻസികളെ കുഴപ്പിക്കുന്നത് വിചിത്രമായി തോന്നാം. എന്നിരുന്നാലും, ലാൻഡിംഗ് സാങ്കേതികവിദ്യ അപ്പോഴും പ്രാവീണ്യം നേടിയതിൽ നിന്ന് വളരെ അകലെയായിരുന്നു. ആ സമയത്തെ വളരെ ഉയർന്ന പരാജയനിരക്കിൽ നിന്ന് അത് വ്യക്തമാണ്.

1963നും 1976നും ഇടയിൽ ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങാനുള്ള 42 ശ്രമങ്ങളിൽ 21 എണ്ണം മാത്രമാണ് വിജയിച്ചത്, വിജയ അനുപാതം വെറും 50 ശതമാനം മാത്രം. അക്കാലത്ത് ചന്ദ്രനിലേക്ക് പോകാനുള്ള പ്രേരണകൾ വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. പ്രധാനമായും ശീതയുദ്ധ മത്സരവും ഭൗമരാഷ്ട്രീയ നേട്ടം നേടാനുള്ള ആഗ്രഹവുമാണ് ഈ ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങൾ അയയ്ക്കാൻ അമേരിക്കയെയും പഴയ സോവിയറ്റ് യൂണിയനെയും പ്രേരിപ്പിച്ചത്. അവ അപകടകരവും അങ്ങേയറ്റം ചെലവേറിയതും ഊർജ്ജക്ഷമതയില്ലാത്തവുമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇവയിൽ ചിലത് വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് സയൻസ് ഫിക്ഷൻ രംഗത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിച്ചു.

ചന്ദ്രയാൻ-1 ന്റെ പിന്നിലെ പ്രധാന വ്യക്തികളിൽ ഒരാളായ മൈൽസ്വാമി അണ്ണാദുരൈ പറഞ്ഞതുപോലെ, ആ ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങൾ അയയ്‌ക്കുമ്പോൾ എടുക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള അപകടസാധ്യതകൾ ഇപ്പോൾ അംഗീകരിക്കാനാവില്ല. ആ ദൗത്യങ്ങളുടെ ചെലവ് പോലും ഇപ്പോൾ ന്യായീകരിക്കാനാവില്ല.

കൂടാതെ, നിലവിലെ ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകൾ വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ്. അവ സുരക്ഷിതവും ചെലവ്കുറഞ്ഞതും കൂടുതൽ ഇന്ധനക്ഷമതയുള്ളവയുമാണ്. എന്നാൽ 1960 കളിലും 1970 കളിലും ഉപയോഗിച്ചവയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ലെന്നും ഇപ്പോൾ പരീക്ഷണം നടക്കുന്നുവെന്നും ഇതിനർത്ഥം. ആറോളം ക്രൂഡ് ദൗത്യങ്ങൾ ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങിയ അമേരിക്ക പോലും, നിലവിലെ ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങളിൽ, ഓർബിറ്ററുകൾ അയച്ചുകൊണ്ട്, ഏതാണ്ട് ആദ്യം മുതൽ ആരംഭിച്ചതിന്റെ കാരണം അതാണ്. അതിന്റെ ആർട്ടിമിസ് പ്രോഗ്രാമിൽ പോലും, അത് മനുഷ്യരെ അയച്ചുകൊണ്ട് ആരംഭിച്ചിട്ടില്ല. ആർട്ടിമിസ് -3 ദൗത്യത്തിൽ മാത്രമേ ക്രൂഡ് ദൗത്യം പോകൂ.

ലൂണ ദൗത്യങ്ങളുടെ ഭാവി

ചന്ദ്രനിലുള്ള റഷ്യൻ താൽപ്പര്യത്തിന്റെ പുനരാരംഭം മാത്രമായിരുന്നു ലൂണ-25. 50 വർഷം മുമ്പ് അന്നത്തെ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ചന്ദ്രനിലെത്താൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ലൂണ സീരീസിന്റെ തുടർച്ചയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനാണ് ഈ പേര് നൽകിയിരിക്കുന്നത്. 1976-ൽ വിക്ഷേപിച്ച ലൂണ-24, ചന്ദ്രോപരിതലത്തിൽ ഇറങ്ങിയ അവസാന ബഹിരാകാശ പേടകമായിരുന്നു. ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് നിലയ്ക്കുകയും ഏകദേശം രണ്ട് പതിറ്റാണ്ടോളം താൽക്കാലികമായി നിർത്തുകയും ചെയ്തു.

ലൂണ-25 ന് പിന്നാലെ കൂടുതൽ ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങളുണ്ടെന്ന് റഷ്യ ഇതിനകം പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ ദശകത്തിൽ ലൂണ സീരീസിൽ കുറഞ്ഞത് മൂന്നെണ്ണമെങ്കിലും ആസൂത്രണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.