ഒഴിവുകാലം ഇത്തവണ നേരത്തേ തുടങ്ങി.
കാരണം , എല്ലാ കൊച്ചുകൂട്ടുകാര്‍ക്കും അറിയാമായിരിയ്ക്കുമല്ലോ. കൊറോണ എന്ന വൈറസ് ലോകം മുഴുവന്‍ രോഗകാരണമായി അങ്ങനെ വിലസുകയാണ്. ആ രോഗം പടരുന്നത് തടയാനുള്ള കരുതലാണ്, നേരത്തേ തുടങ്ങിയ ഒഴിവുകാലവും നമുക്കു ചുറ്റും കാണുന്ന ഈ ലോക് ഡൗണ്‍കാലവും. ആരും സ്‌ക്കൂളില്‍ പോകുന്നില്ല ഓഫീസില്‍ പോകുന്നില്ല. വീടിനു പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങുന്നതു പോലുമില്ല. വെക്കേഷന്‍ ക്‌ളാസുകള്‍ ഒന്നുമില്ല. വീട്ടിനകത്തിരിപ്പാണ് എല്ലാവരും.
അപ്പോള്‍ കൊച്ചു കൂട്ടുകാര്‍ എന്തു ചെയ്യും? എത്ര നേരമെന്നു വച്ചാണ് വീടിനുള്ളിലിരുന്ന് ഓരോന്ന് കളിച്ച് സമയം കളയുക! അനിയനോ അനിയത്തിയോ ചേച്ചിയോ ചേട്ടനോ അമ്മയോ അച്ഛനോ ഒക്കെ കളിയില്‍ ചേര്‍ന്നാലും പിന്നെയും ബാക്കി കിടക്കുകയല്ലേ സമയം!
ഇടയ്ക്ക് നമുക്ക് കഥ കേട്ടാലോ?
കഥ കേള്‍ക്കാനിഷ്ടമില്ലാത്ത കുട്ടികള്‍ അപൂര്‍വ്വം. ഉണ്ണാന്‍ കഥ, ഉണരാന്‍ കഥ, ഉറങ്ങാന്‍ കഥ- അങ്ങനെ സര്‍വ്വത്ര കഥമയമാണ് കുട്ടികളുടെ ലോകം. വായിച്ചതും കേട്ടതുമായ കഥകള്‍ തീര്‍ന്നാല്‍പ്പിന്നെ ഉണ്ടാക്കിക്കഥകള്‍. പക്ഷേ ഇതിനു മാത്രം ഉണ്ടാക്കിക്കഥകളും കഥയുണ്ടാക്കാനുള്ള സമയവും എവിടെയിരിക്കുന്നു ഓരോ അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും കൈയില്‍? എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ പറ്റില്ലല്ലോ. കഥയ്ക്കു പകരം മറ്റൊന്നില്ലല്ലോ. പ്രിയ എ എസ് നിങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം വേണ്ടി കഥ പറഞ്ഞു തന്നാലോ?
എന്താണ് കഥ കേള്‍ക്കലിന്റെ ഗുണം? നമ്മുടെ ചുറ്റും നടക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുന്ന ശീലം, കഥകേള്‍ക്കലിനൊപ്പം നമുക്കുണ്ടായിത്തുടങ്ങും. മറ്റുള്ളവരുടെ ലോകങ്ങളെ ബഹുമാനിയ്ക്കാന്‍ നമ്മള്‍ പഠിയ്ക്കും. നമ്മള്‍ കഥയുള്ള നല്ല മനുഷ്യരായിത്തീരും. നല്ല മനുഷ്യരായിത്തീരാന്‍ വേണ്ടിയല്ലേ നമ്മള്‍ വളരുന്നത് തന്നെ!
കഥകള്‍ കേള്‍ക്കുന്തോറും നമ്മള്‍ കാണുന്ന ലോകത്തിന്റെ വിസ്താരം കൂടിക്കൂടി വരും. അപ്പോ നമുക്ക് കഥ പറച്ചിലും കേള്‍ക്കലും കഥയുള്ളവരായിത്തീരലും തുടങ്ങാം അല്ലേ? അപ്പോള്‍ കൊച്ചുകൂട്ടുകാരേ തുള്ളിച്ചാടി ഓടിയോടി വരിക കഥകളിലേയ്ക്ക്…
ഇക്കഥകള്‍ വായിച്ചു കൊടുക്കാം, ഓഡിയോ ഉള്ളതിനാല്‍ കേള്‍പ്പിച്ചും കൊടുക്കാം. പൊട്ടും പൊടിയും ചേര്‍ത്ത് അഭിനയിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുക്കുകയുമാവാം.
അപ്പോള്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളും വീട്ടുകാരും വാ, നമുക്ക് കഥച്ചെപ്പു തുറക്കാം.
കഥ മണിയോരോന്നും പുറത്തെടുത്ത് തിരിച്ചിട്ടും മറിച്ചിട്ടും നോക്കാം. വേനല്‍ വഴിയോരത്ത് ഒരു പ്രിയച്ചെപ്പ്. അത് തുറന്നാല്‍ കഥച്ചെപ്പ്. അതിലെല്ലാം കുഞ്ഞിക്കഥ നിരത്തി പ്രിയ എ.എസ്. ഇനി വേനല്‍ച്ചൂടില്ല, കോവിഡ് മടുപ്പില്ല -കഥക്കുളിര്, കഥക്കാത്സ്യം…
കമലയുടെ വരകള്‍
കമല വരയ്ക്കുകയായിരുന്നു. ഒരാട് എത്തിവലിഞ്ഞു രണ്ടു കാലില്‍ നിന്ന്, പ്‌ളാവില തിന്നുന്ന പടം.
വരച്ചത് കരിക്കട്ട കൊണ്ടാണ്.
അവളുടെ വീടിരിയ്ക്കുന്ന പറമ്പിനു ചുറ്റും കെട്ടിയ മതിലിലാണ് കമലയുടെ ഇന്നത്തെ വര.
അവിടെ ഇഷ്ടം പോലെ വരച്ചോളാന്‍ അമ്മ പറഞ്ഞു.
വീടനികത്ത് ഇരുന്നു വരച്ചു മടുത്തു കമലയ്ക്ക്.
പേപ്പറിലാണ് വീടിനകത്തിരിക്കുമ്പോഴൊക്കെ അവള്‍ വരയ്ക്കുക. ക്രയോണും വാട്ടര്‍കളറും ചായപ്പെന്‍സിലും മാറിമാറി ഉപയോഗിയ്ക്കും.
എന്നിട്ടതെല്ലാം അവിടവിടെ ചിതറിയിടും. അപ്പോ അമ്മയ്ക്ക് ദേഷ്യം വരും.
‘എടുത്താല്‍ എടുത്തിടത്തു വയ്ക്കണം’ എന്നാണ് അമ്മ പറയാറ്.
മതിലിലാകുമ്പോള്‍ വരയ്ക്കാന്‍ ഒരു കരിക്കട്ട മാത്രം മതി. എന്നിട്ട് ആ കരിക്കട്ട എവിടെയെങ്കിലും ഇട്ടാലും ആരും വഴക്കു പറയില്ല. അതമ്മയുടെ ഓര്‍ക്കിഡിന്റെ ചെടിച്ചട്ടിയ്ക്കകത്ത് കിടക്കുന്ന കരിക്കട്ടയാണ്.
കരിക്കട്ട കൊണ്ടു വരയ്ക്കാമെന്നവള്‍ക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തത് അച്ഛനാണ്. കരിക്കട്ടകൊണ്ട് മതിലിന്മേല്‍ വരയ്ക്കുമ്പോള്‍ എത്ര വലുതായി വേണമെങ്കിലും വരയ്ക്കാം.
അങ്ങനെ കമല, ആ ആടിനെ വരച്ചു മുഴുവനാക്കി. അത് പ്‌ളാവില തിന്നുന്ന ഒരാടായിരുന്നു. പ്‌ളാവില തിന്നുന്നതിനിടെ, അത് കമലയോട് പറഞ്ഞു, ‘ഇനി നീയ്, ഞാന്‍ പ്‌ളാവില തിന്നുന്നതു നോക്കി, എന്റടുത്ത നില്‍ക്കുന്ന ഒരു പൂച്ചയെയും കൂടി വരയ്ക്ക്.’
ഇതെന്തത്ഭുതം, ഈ ആടിന് ജീവന്‍ വച്ചോ, ഇതെങ്ങനെയാ മിണ്ടുന്നത് എന്ന് കമലയ്ക്കത്ഭുതമായി.
‘കുട്ടികള്‍ വരയ്ക്കുന്ന ആടിനൊക്കെ പെട്ടെന്ന് ജീവന്‍ വയ്കും,’ എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട്, മതിലിന്മേല്‍ കമല വരച്ച പ്‌ളാവിന്‍ കൊമ്പത്തെ ഇല, പിന്നെയും സാപ്പിടാന്‍ തുടങ്ങി ആട്.
‘അപ്പോ ഞാന്‍ നിന്നെ വീട്ടിനകത്തെ കടലാസില്‍ വരച്ചാല്‍, നിനക്കെന്താ ജീവന്‍ വയ്ക്കാത്തത്,’ എന്നു ചോദിച്ചു കമല.
‘നീയ് ചെറിയ ഇടത്തല്ലേ വരയ്ക്കാറ്, അപ്പോ എനിയ്ക്ക് കൈയും കാലുമൊന്നും അനക്കാന്‍ കൂടി ഇടമുണ്ടാവില്ല. അതാ നിന്റെ കടലാസ്സിനകത്ത് ഞാന്‍ അനങ്ങാപ്രതിമ പോലെ, നീ വരച്ച പോസില്‍ നിന്നു മാറാതെ നില്‍ക്കുന്നത്, മനസ്സിലായോ കമലക്കുട്ടീ,’ എന്നു ചോദിച്ചു ആട്.
ഏതായാലും ആട് പറഞ്ഞതല്ലേ, ആ നോക്കിനില്‍ക്കുന്ന പൂച്ചയെക്കൂടി വരച്ചേക്കാം എന്നു വിചാരിച്ചു കമല.
ആടിനെ അത്ഭുതത്തോടു കൂടി നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന, ഒരത്ഭുതപ്പൂച്ചയെ അവള്‍ വരച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, പൂച്ചയ്ക്ക് അവന്റെ കഴുത്തില്‍ ഒരു പൂമാല വേണമെന്നായി.
‘മുല്ലപ്പൂ കൊണ്ടുള്ള മാല വേണാ ചെമ്പരത്തി കൊണ്ടുള്ള മാല വേണോ സൂര്യകാന്തി കൊണ്ടുള്ള മാല വേണോ’ എന്നു ചോദിച്ചു കമല.
അവനാലോചിച്ചിട്ട് ‘സൂര്യകാന്തി കൊണ്ടുള്ളത് മതി’ എന്നു പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവന്റെ കഴുത്തില്‍ കമല സൂര്യകാന്തിപ്പൂമാല വരച്ചു ചേര്‍ത്തപ്പോള്‍, ആടിന് എനിയ്ക്ക് മാലയില്ലേ എന്ന് സങ്കടമായി.
‘നിനക്കു ഞാനൊരു മഞ്ഞക്കോളാമ്പി മാല വരച്ചു തരാമല്ലോ, എന്തിനാ പിണങ്ങുന്നത്’ എന്നു ചോദിച്ചു അവള്‍.
Read More Stories from Priya AS Here: പ്രിയ എ എസ് എഴുതിയ കഥകള്‍ വായിക്കാം
മഞ്ഞക്കോളാമ്പി മാല കഴുത്തിലിട്ടാട്ടിയാട്ടി ആടങ്ങനെ നില്‍ക്കുന്നതും നോക്കി, സൂര്യകാന്തിമാലയിട്ട പൂച്ച നില്‍ക്കുന്നതു വരച്ച്, കമല വര നിര്‍ത്തി.
‘ഇനി ഒരു കോഴിയേക്കൂടി വരയ്ക്കണം’ എന്നു പറഞ്ഞു പൂച്ച.
‘എന്റെ കൈയ് കഴച്ചു, ഇനി നാളെയേ വരയ്ക്കുന്നുള്ളു, അതുവരെ നീടും ആടും കൂടി വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞ് നില്‍ക്ക്’ എന്നു പറഞ്ഞു കമല.
‘നീയിതാരോടാ വര്‍ത്തമാനം പറയുന്നതെന്ന്’ അകത്തു നിന്ന് അമ്മ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. ‘ഞാന്‍ വരച്ച ആടിനോടും പൂച്ചയോടും’ എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു അവള്‍.
‘ആഹാ, നല്ല ജീവനുള്ളതു പോലെ ഇരിക്കുന്നല്ലോ, നിന്റെ ആടും കോഴിയും,’ എന്നു പറഞ്ഞ് അച്ഛനപ്പോള്, എവിടെയോ പോയിട്ട് മുറ്റത്തു കൂടി കയറി വന്നു.
ഇതാരാ എന്നുള്ള മട്ടില്‍ ആടും പൂച്ചയും അപ്പോ അച്ഛനെ നോക്കി. കമല അവര്‍ക്ക് അച്ഛനെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു.
അച്ഛനവരോട് ‘ഹായ്’ പറഞ്ഞു, അവര് ‘മേ’ എന്നും ‘മ്യാവൂ’ എന്നും തിരിച്ചു പറഞ്ഞ്, അവരവരുടെ മാലയുടെ ഭംഗി നോക്കലില്‍ മുഴുകി.
