വൈകുന്നേരത്ത് ഒറ്റയ്‌ക്കൊരു മരം
കാറോടിച്ച് തിരികെപ്പോകുമ്പോള്‍ സന്ധ്യമാറി പെട്ടെന്ന് രാത്രിയാകരുതേയെന്ന് പ്രാര്‍ഥിച്ച് പ്രമോദ് വേഗത കൂട്ടി. പിന്‍സീറ്റിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കാനും അയാള്‍ക്ക് പേടിയായി
Short Story
പരകായം-വിനീഷ് കെ എൻ എഴുതിയ കഥ
കിട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഏതാഗ്രഹവും ഒടുവിൽ സമ്മാനിക്കുന്നത് നിരാശയായിരിക്കുമെന്നും അതിലേക്ക് എത്തിയ വഴികൾ പിന്നെ നമ്മൾ ഓർക്കുകയില്ലെന്നും പ്രവചിക്കാനാകാത്ത സങ്കീർണ്ണമായ മനസ്സിന്റെ അടിമകളാണ് നമ്മളെന്നും ആ സമയം എനിക്ക് തോന്നി
സൗണ്ട് തോമയും ഹരിദാസനും – ഗോപന്‍ പാലക്കോട്‌ എഴുതിയ കഥ
റോഡില്‍ കിടന്ന ഒരു കല്ലെടുത്തത് ഭീഷണിപ്പെടുത്താനായിരുന്നെങ്കിലും പെട്ടെന്നത് ചുവന്നു. ഉടുമുണ്ടില്‍ കൈ തുടച്ച് തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ ഓടിയപ്പോള്‍ അവന്‍ നിലത്ത് കിടക്കുകയാണെന്നുറപ്പായിരുന്നു
നമ്പർ 116: ഗോവിന്ദരാജപുരം-അയ്മനം ജോൺ എഴുതിയ കഥ
നഗരത്തിലെ കേൾവി കേട്ട കാഴ്ചകളൊക്കെ നാളെയൊരിക്കൽ വന്നാലും കാണാനാകുമെങ്കിലും നഗരപ്രാന്തങ്ങളിലെ പ്രകൃതിയുടെയും മനുഷ്യസംസ്കാരത്തിന്റെയും അത്തരം അവശേഷിപ്പുകൾ പലതും അന്നേയ്ക്ക് കാണാൻ ബാക്കി വന്നെന്ന് വരില്ല
മാസ്‌കുകളുടെ നൃത്തം-വി എച്ച് നിഷാദ് എഴുതിയ കഥ
ഇത്ര കാലവും പത്രവും ടെവിലിഷനും മനുഷ്യരുമില്ലാ്ത്ത ഒരു ലോകത്ത് ജീവിച്ചതു കൊണ്ടാണ് ഗോവിന്ദന്‍ ഇതെല്ലാം അറിയാതെ പോയത്. പക്ഷേ, അയാള്‍ക്കതില്‍ സങ്കടമില്ലെന്നു തോന്നി
ചരിത്രം ചിലപ്പോൾ കഥ പോലെ-ഗ്രാഫിക്ക് കഥ
തന്റെ വീടിന്റെ മുൻവശത്ത് ഒഴുക്കു നിലച്ച തോട്, പിന്നിൽ അമ്പലം, വലതു വശത്ത് മരമില്ല്, ഇടതുവശത്ത് പഞ്ചായത്താപ്പീസ്. അങ്ങനെ സമയത്തിന്റെയും വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഹിംസയുടെയും നിയമത്തിന്റെയും ഇടയിൽ ഒരേ സമയം താൻ അകപ്പെട്ടു പോയതറിഞ്ഞ് അയാൾ വിയർത്തു
ഓണപ്പതിപ്പിലെ എഴുത്തുവിശേഷങ്ങള്‍- ഭാഗം 2
ഓണപ്പതിപ്പുകള്‍ മടക്കിവയ്ക്കുമ്പോള്‍ പുതിയ കാഥികരെ ആരെയും കണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന് പ്രമേയത്തിലോ ഭാഷയിലോ ശില്പത്തിലോ എടുത്തുപറയാവുന്ന പുതുമകളൊന്നും കണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു
ഛായ- സിവിക് ജോണ്‍ എഴുതിയ കഥ
ഒരിടത്ത് നിന്നും നമ്മൾ യാത്രയാകുമ്പോൾ നമ്മുടെതായ എന്തോ ഒന്ന് നാം അവിടെ ബാക്കിയാക്കുന്നുണ്ട്. അവിടം വിട്ടാലും നാം അവിടെ തന്നെയുണ്ടെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന അവിടെ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ മാത്രം നമുക്ക് കണ്ടെടുക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ തരി
ഗുർജ്ജറി ബാഗ്‌- പ്രിയ ജോസഫ് എഴുതിയ കഥ
അന്ന കരയണം, ചിരിയ്ക്കണം, കഴുത്തുറയ്ക്കണം, സാധാരണ കുട്ടികളെപ്പോലെ കൈകാലുകൾ അനക്കണം, എഴുന്നേറ്റിരിയ്ക്കണം, നടക്കണം... സ്കൂളിൽ ചേർന്ന് പഠിയ്ക്കണം, ഐവിലീഗ്‌ കോളജിൽ അഡ്മിഷൻ കിട്ടണം... എടുത്ത്‌ നിരത്തിവച്ചാൽ ഒരു മിനി ട്രയിനിന്റെ നീളത്തിൽ, ചെറുതിൽ തുടങ്ങി വലുതിൽ എത്തിനിൽക്കുന്ന ആഗ്രഹപ്പാവകൾ
കഥയും ജീവിതവും-‘നനഞ്ഞ ചുവരുകൾ’
പപ്പേട്ടൻ പറഞ്ഞു. 'ഈ ചെക്കൻ്റെ കഥ നീ വായിച്ചില്ലെങ്കിൽ വായിക്കണം. ആ കഥയിൽ വിശപ്പു കൊണ്ട് ചെങ്കൽ ചെളി നഖത്താൽ ചുരണ്ടിത്തിന്നുന്ന ഒരു അമ്മയുണ്ട്...'
എനിക്കറിയാം, ഒരു ദിവസം നീ എന്നെ പറ്റിയും ഒരു കഥ എഴുതുമെന്ന്
അവൻറെ കൈവെള്ളയിൽ ഞാന്‍ എന്റെ കൈപ്പടം വെച്ചു. ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്ന ഒരാളുടെ മിടിപ്പ്‌ എന്റെ ഉള്ളംകൈയില്‍ അതിവേഗം തീരുകയായിരുന്നു, അവന്‍ എന്റെ കൈവിട്ടു
ഒറ്റക്കാലുള്ള കടൽകാക്ക
വരട്ടെ, ആരെങ്കിലുമൊരാൾ വരട്ടെ. ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കഥയുടെ തുടക്കമെഴുതുവാൻ ആരെങ്കിലുമൊരാൾ വേണമല്ലോ. മനുഷ്യനെ അപേക്ഷിച്ച് എന്തിനും ഒരു തുടക്കം കിട്ടേണ്ട ആവശ്യം മാത്രമേയുള്ളൂ
