Poem

മുരൾച്ചകളൊതുക്കി നിശ്ശബ്ദമാകുന്നു , കാറ്റിൽ – നിഗൂഢമാം വഴിത്താരകളുടെ ചൂര്

“പിന്നീടയാള്‍ യുദ്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പട്ടാളക്കാരനാകലിന്റെ പൂര്‍ണത യുദ്ധമാണ്. യുദ്ധത്തിന്റെ പൂര്‍ണത മരണവും.” വി ടി ജയദേവൻ എഴുതിയ കവിത

ഉണക്ക വിത്തിൽ മഴ ചേർത്തൊരു കടലുണ്ടാക്കി നിന്നെയതിലുണ്ടാക്കി നിങ്ങളിൽ പ്രണയമുണ്ടാക്കി” എന്ന് സൂക്തമോതി കൺതുറക്കും വെല്ലിപ്പ

ഒരു പതാകയോ മൂത്രത്തിന്റെ മണമോ റിങ്ങ് ടോണോ ഒന്നും തന്നെ കണ്ണിൽ പെടുന്നില്ല

വിതുമ്പലുകള്‍ക്കു മീതെ ചുറ്റിവരിയുന്നു ചുരുളുകളായി പടര്‍ന്നുകയറുന്നു ഗ്ലൂമി സണ്‍ഡേ സംഗീതം.

എനിക്ക് പത്തൊമ്പത് വയസ്സായിരുന്നു. മരിക്കുവാന്‍ പോകുന്നുവെന്ന് തോന്നിയിരുന്നു. ഞാന്‍ ദുഖിച്ചിരുന്നു. ഞാന്‍ പ്രണയത്തിലായിരുന്നു

അച്ഛമ്മയുടെ പെൻഷൻ ദിവസം ആദ്യം വണ്ടിയിറങ്ങാറുള്ള അമ്മായിമാർത്തന്നെ ഇത്തവണയും വലിയവായിൽ നിലവിളിച്ചോണ്ടോടിയെത്തി

ഒരു സ്ത്രീയുടെ വളർച്ച അവളുടെ പാദങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോവുന്നു.

തോട് ഒരു കടൽത്തുണ്ടാകുന്നു പരിണാമ യുഗങ്ങൾ പുറകോട്ടു നീന്തുന്നു ജീവൻ സൂക്ഷ്മരൂപം പ്രാപിക്കുന്നു ആദിമ ജലതൃഷ്ണകൾ അവനെ പൊതിയുന്നു

ഫോട്ടോയിലെ ഇപ്പോഴത്തെ പൂപ്പലുകൾ അന്നവിടെയുണ്ടായിരുന്ന വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ നോക്കിനോക്കിയെത്തിയതാവാം

പുത്തൻപുതുകാലത്ത് പ്രിയ മാനസനോട് ഒരു പെണ്ണിനു പറയാനുള്ളത് രസ ഭാഷയിൽ തുള്ളിത്തുളുമ്പി നിൽക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ്

സമാധാനത്തിൻ്റെ മുകളിലേക്ക് സാവധാനം കയറുന്ന ഒരു സൈക്കിളും പെണ്ണിൻ്റെ പ്രണയം പോലെ കാൽക്കൽ ചുരുണ്ടിരിക്കു ന്ന പൂച്ചയും ഉറ്റുനോക്കുന്ന രണ്ട് കാമ്പസ് കവിതകൾ