പാറക്കെട്ടും പുല്‍മേടും ആകാശവും ഭൂമിയുമായി. അവര്‍ക്കിടയില്‍ എല്ലാംമറന്ന് മലമുത്തപ്പനും ആകാശവും ഭൂമിയും കയറി. നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല. ആകാശവും ഭൂമിയും ഇരുണ്ടു തുടങ്ങിയതറിഞ്ഞില്ല. പൂക്കള്‍ കൂമ്പിയത് കണ്ടില്ല. പൂമ്പാറ്റകള്‍ പോയൊളിച്ചതുമറിഞ്ഞില്ല. അവര്‍ കളിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
"മുത്തപ്പാ, തേനൂറന്മാരെ നമ്മള്‍ കൊന്നാല്‍ അവരും നമ്മളും തമ്മിൽ എന്താണ് വ്യത്യാസം. അവര്‍ക്കുള്ള ശിക്ഷ ദൈവം കൊടുത്തുകൊള്ളും, ഇപ്പോള്‍ അവര്‍ നല്ലവണ്ണം പേടിച്ചിട്ടുണ്ട് അതുകൊണ്ട് . അവരിനി ഒരിക്കലും നമുക്കെതിരെ തിരിയില്ലെന്നു സത്യം ചെയ്യിപ്പിച്ച് വിടാം. അല്ലാതെ ആരുടെയും ജീവനെടുക്കാ നുള്ള അധികാരം നമുക്കില്ല. "
വര്‍ഷങ്ങളായി ധാന്യങ്ങളും മറ്റും സംഭരിച്ചു വെച്ച വലിയൊരു കലവറ വീരന്‍ പെരുച്ചാഴിയുടെ മാളത്തിലുണ്ടാ യിരുന്നു. അത് കൂടാതെ മുഴുത്തു കൊഴുത്ത പെരുച്ചാഴികളും.അവറ്റകളെ കണ്ട് ചോലന്‍റെയും കൂട്ടരുടെയും നാവില്‍ വെള്ളമൂറി.
"കുക്കുടു കുട്ടാ, പൊന്നു കുട്ടാ നീ ഒരു ലക്ഷണമൊത്ത തുരപ്പനെലിയാണ്. എന്റെ കൂടെ വന്നാല്‍ സകലമാന അഭ്യാസങ്ങളും പഠിപ്പിച്ചു നിന്നെ ഞാന്‍ മിടുക്കനാക്കാം." എന്തായാലും മണിയന്‍റെ അടുത്തു പോയി സകല അഭ്യാസ ങ്ങളും പഠിക്കാന്‍തന്നെ കുക്കുടു തീരുമാനിച്ചു.
"കുക്കുടു കുട്ടാ...പൊന്നു കുട്ടാ...നിന്നെ എന്റെ വീട്ടില്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ഇഷ്ടമാണ്. എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ടെങ്കില്‍ നീ എന്റെ കൂടെ വാ." ചുക്കുടു പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട് മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ കുക്കുടു ചുക്കുടുവിനോടൊപ്പം അവന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി
"കുക്കുടു കുട്ടാ ചങ്ങാതി, നീ മടിയനായത് കൊണ്ടാണ് മുത്തശ്ശി ചിരിച്ചത്. സമര്‍ത്ഥര്‍ ഒരിക്കലും തങ്ങള്‍ക്ക് നാശം ഉണ്ടാകും എന്ന് കരുതി പ്രയത്നിക്കാതിരിക്കില്ല"
"അഭിനയ മോഹവുമായി മദിരാശിയി ലേക്ക് വണ്ടികയറിയ അത്താണിപ്പാടം പിന്നീട് പല വഴികൾ താണ്ടി അയൂബ് അത്താണിയായതും അജയനായതും വീണ്ടും അത്താണിപ്പാട മായതുമൊന്നും മരണത്തിനറിയില്ലല്ലോ"
"ആറാംക്‌ളാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ പപ്പയുടെ കൂടെ കെ എസ് ആര്‍ ടി സി ബസില്‍ മലമുകളിലൂടെയുളള വഴിയിലൂടെ ഞാനും ചേച്ചിയും പപ്പയും കൂടെ ഒരു സീറ്റിലിരുന്ന് സഞ്ചരിച്ചതാണ്. നല്ല തെളിച്ചമുളള ഒരു ദിവസം. റബ്ബറിലകളിലൂടെ പടര്‍ന്ന കാറ്റ് ബസില്‍. എന്റെ മുടിയിലൂടെ വിരലോടിച്ച് പപ്പ. ആ യാത്രയാണ് ഇപ്പോഴും എനിക്ക് പപ്പ"
ശബ്ദായമാനമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ മൗനം പാലിക്കേണ്ടി വരുന്ന ,ആന്തരിക സംഘർഷങ്ങളുടെ അനുഭവകോശങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ആകാശമൗനത്തിന്റെ പരിണതഫലമാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥാപാത്രങ്ങൾ. ചരിത്രത്തിൽ നിന്നും ബഹിഷ്കൃതരാവുന്നവരെ കുറിച്ചുളള നിലപാടുകൾ കൂടിയാണ് അമിതാവ് ഘോഷിന്റെ എഴുത്ത് ജീവിതം. ജ്ഞാനപീഠ പുരസ്ക്കാര ജേതാവായ അമിതാവ് ഘോഷിന്റെ എഴുത്തിനെ കുറിച്ച് യുവനിരൂകപകനായ രാഹുൽ രാധാകൃഷ്ണൻ എഴുതുന്നു
54ാമത് ജ്ഞാനപീഠ പുരസ്കാരത്തിനാണ് ഘോഷ് അർഹനായിരിക്കുന്നത്
"തിരുവനന്തപുരത്തെ എണ്ണം പറഞ്ഞ ചില ലോഡ്ജുകള്‍ വായനക്കാ രുടേയും എഴുത്തുകാരുടേയും കൂട്ടായ്മയുടെ തുറുമുഖങ്ങ ളാണ്. വായന ഒരു സൃഷ്ടിയായി പരിഗണിച്ചിരുന്നവരുടെ ചിന്തകള്‍ കുത്തിനിറച്ച എത്രയോ കപ്പലുകളാണ് ദിവസവും അവിടങ്ങളില്‍ നങ്കൂര മിട്ടിരുന്നത്." എസ് ആർ ലാലിന്റെ സ്റ്റാച്യു പി ഒ എന്ന നോവലിനെ കുറിച്ച്
"നേരിയ ഇരുള്‍ പരന്ന ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍നിന്ന് ഞങ്ങള്‍ അധികമൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല. പിറ്റേന്ന് വൈകിട്ട് ലൈബ്രറിയില്‍ കാണാമെന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു. അമുദ എന്തോ ആലോചിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്കു തോന്നി. ബസ് വന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ എന്റെ ചുമലില്‍ കൈവച്ചു. ആ നിമിഷത്തില്‍ ഞാന്‍ അഭിയെ ഓര്‍ത്തു. ആ ഓര്‍മ കൊണ്ടുവന്ന ഏകാന്തതയില്‍ ഞാന്‍ ബസിലിരുന്നു" അജയ് പി മങ്ങാട്ട് എഴുതുന്ന നോവലിൽ നിന്ന്